Kane and Lynch 2: Dog Days

Aksiyon dünyasının gözü kara ikilisi geri dönüyor. Kabına sığmayan iki azılı suçlu olan Kane ve Lynch bundan üç yıl evvel aksiyon dünyasına farklı bir soluk getirmiş, ana karakterin kötü olması durumunda neler olabileceğini az çok anlamamızı sağlamıştı. 2007 yılının sonunda tanıştığımız Kane ve Lynch, başlarından geçen onca kanlı olaydan sonra hala akıllanmamış olacak ki, yine tehlikenin kucağına atlamayı başarmış.

Çıkması için artık sayılı günler kalan Kane and Lynch 2’nin oynanabilir bir demosunun yayımlandığını biliyorsunuzdur. Merlin’in Kazanı olarak biz de, ön inceleme yapmamız için bize verilen kod ile bu demodan biraz daha kapsamlı bir ön inceleme sürümüne sahip olmanın heyecanını yaşadık ve hemen bilgisayar başına geçtik.

Dostum senin hiç sakin bir günün olmaz mı?

Daha ilk sahnesinden itibaren müthiş bir dehşet ile giriş yapan oyunumuz, son derece kanlı bir sahne ile start alıyor. Kane ve Lynch, sandalyeye bağlanmış biçimde, türlü işkencelere maruz kalıyor. Özellikle Lynch’i deyim yerinde ise “linç” etmeye çalışan, kimliğini henüz bilemediğimiz şahıs, hayatında ilk defa boya kalemi kullanan bebek gibi, savurduğu bıçağı ile Lynch’in vücudu üzerinde sanatını icra ediyor. Bu kanlı sahne, Kane’in haykırışı ile sona eriyor ve her şeyin başladığı zamana, yani iki gün öncesine dönüyoruz.Şangay her zamanki, telaşlı ve soluk günlerinden birini daha yaşıyor. İnsanlar dinamik, işler tıkırında. Kaldırım kenarında bekleyen kel, gözlüklü ve psikopat görünümlü kişi ise buraya pek bir yabancı duruyor. Tabii ki bu bahsettiğimiz Lynch’den başkası değil. Lynch olur da Kane olmaz mı? O da hemen bitiveriyor. İkili el bile sıkışmadan gayet sıradan tavırlarla konuşmaya başlıyor. Lynch’in, “seni otele yerleştirmeden evvel şurada bir arkadaşa uğramam lazım” demesi, akıllarda soru işaretlerinin oluşmasına neden oluyor. Lynch’in arkadaşı mı? Kim böylesine psikopat biri ile arkadaşlık yapar ki? Kane’i sormayın, o uzun hikaye. Neyse lafı uzatmayalım, ikili ara sokaklarda dolaşıp sonunda, Lynch’in sözde arkadaşının kapısını kırmak sureyiyle içeri giriyorlar ve o anda işler zıvanadan çıkıyor. İki dakika sürmesi beklenen Lynch’in arkadaş ziyareti, yaklaşık, 100 ceset ve yüzlerce de mermi ile son buluyor. Eee Lynch bu, hiç sakin günü oluyor ki, mübareğin...

Yeni standartlar, yeni açılar

Tıpkı ilk oyunda olduğu gibi, yine üçüncü kişi görünümlü bir aksiyon Kane and Lynch 2. Aynen önceki oyunda olduğu gibi heyecanın ve adrenalinin bir an olsun eksik olmadığı oyunda, sürekli çatışmalar içerisinde kalıyoruz. Macerada Lynch’i kontrol ediyoruz ve Kane de bize yol boyunca eşlik ediyor. Yapmamız gereken ise son derece basit; karşımıza çıkanı vurmak!Öne çıkan en büyük yenilik ise omuz kamerası. Hareketli omuz kamerası, bizi sanki maceranın içindeymişiz gibi hissetmemizi sağlıyor olsa da bunun kötü yanları da yok değil. Özellikle çevreye hızlı biçimde bakmak istediğimiz zaman kontrol sorunları ortaya çıkıyor. Zaten kamera sürekli sallanıyor, bir de imleçi hareket ettirmeye kalkınca görüntüleri algılamakta güçlük çekmeye başlıyoruz. Oyunu ilk denemeye başladığımda o kadar gözlerim yorulmuş ki, yanımda oturan Özgür, “Abi gözlerin kıpkırmızı olmuş, sanırım kurt adama dönüşüyorsun!” dedi ve çığlıklar arasında yanımdan uzaklaştı. Şaka bir yana, kamera çok fazla sallandığı için, nişan alma konusunda sıkıntı yaşamamak mümkün değil.

İlginç olan bir diğer nokta da düşmanlara nişan alsak da bir türlü isabetli atış yapamamamız. Özellikle de makine tüfek kullandığımız zaman merminin rakibe ulaşmasını sağlamak imkansıza yakın. İmleç, düşmanın tam üzerinde dursa bile, 20 mermiden ancak bir-iki tanesi isabet ediyor. Bu tip durumlarda en çok güvenilen, tabanca bile nişancılık konusunda çuvallayınca, anlıyorsunuz ki, Kane and Lynch 2’de düşmana iki mermi yollamak için onlarcasını boca etmek zaruri. Bunun gerçekçilik adına yapıldığı ortada, ama bir oyunda bu kadar da gerçekçi olma kaygısı, kimi zaman problem de yaratabiliyor.

Siperden sipere selam göndermişem

Çatışmalar, günümüz aksiyon oyunlarında artık bir gelenek haline gelen, sipere saklanarak ateş etme üzerine kurulmuş. Düşmanlar da aynı şekilde siperlerin ardında durmaya özen gösteriyor. Burada yapay zekadan bahsetmek gerekli. Denediğimiz ön inceleme sürümünde yapay zeka konusunda önemli bir artı gözümüze çarpmadı. Düşmanlar genellikle belli başlı noktalarda bekliyor ve biz geldiğimiz zaman otomatik olarak siperlerine geçip ateş etmeye başlıyor. Tabii bu durumun oyunu kolaylaştırdığını söyleyebiliriz. Umarız tam sürümde böyle bir durumla karşılaşılmaz.Aksiyon seviyesi bir an olsun düşmediğini söylemiştik. Zaten yapımcılar da, yaşayan bir dünya yaratmaya büyük önem vermiş. Çatışmaların büyük kısmının da masum insanların içinde bulunduğu mekanlarda geçiyor olması bunun kanıtı. Hal böyle olunca, ister istemez masum insanları da vurmak durumunda kalıyoruz.

Harita yapıları ise epeyce değişenlik gösterebiliyor. Sokak aralarında, elektronik eşya dükkanları arasında, hatta balık halinde bile çatışmalara girebiliyoruz. Sokaklardaki kimi olaylar ise maceranın aksiyon dozajını yükseltiyor. Söz gelimi tam çatışma esasında freni patlayan bir kamyon gelip ortalığı dağıtabiliyor ve bu da oyuna hareketlilik katıyor.Sansür mü? Ne sansürü? Sansür ne arıyor bu oyunda?

İlk defa bu oyunda gördüğüm ilginç bir özelliği sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk görevimizde, Lynch’in şu meşhur arkadaşını ziyarete gittiğimizde, kapıyı kırmak sureti ile içeriye giriyor ve hesabını göreceğimiz adamın, genç bir bayan ile münasebette olduğunu fark ediyoruz, ama o da ne? Bayanın belden aşağısına mozaik efekti ile sansür uygulanmış. Üstelik bu sansür tüm kovalamaca boyunca uygulanmaya devam ediyor. Sadece müstehçen olan bu sahnede değil, kanlı ve vahşet içeren sahnelerde de sansür uygulamasının olması gerçekten farklı bir görüntü ortaya çıkarıyor.

Görsel yönden inişli çıkışlı bir grafik ile karşılaşıyoruz. Ana karakterler göze güzel gelse de rakiplerimizin sürekli aynı modellemelerle karşımıza çıkması sinir bozuyor. Öte yandan animasyon hataları ve ölen düşmanların aldıkları pozisyonlar da yıllardır kanayan bir yara. Neden bilemiyorum, bu kadar teknolojik gelişme yaşayan oyun dünyasında ölen karakterlerin duruş biçimleri bir türlü gerçekçi yapılamıyor. Amuda kalkan, bir ayağını yere doksan derece açı ile havaya kaldıran, secdeye varan, hatta gitmemiz gereken yeri işaret eden cesetlerle bile karşılaşabiliyoruz.Maceranın hemen her noktasında kullanılan ışık ve blur efekti bir yerden sonra gözü yormaya başlıyor. Daha önce kameranın sallamamasından dolayı ne kadar zorlandığımı söylemiştim. Bu efektler de gözlerimin kan çanağına dönmesine önayak oldu diyebilirim. Bir mekana girdiğinizde dört bir yanda rengarenk ışıklarla çevrelenmek ve mermi yediğinizde ekranın bulanıklaşması güzel belki, ama bu efektlerin dozu iyi ayarlanamadığı için gözü çok fazla yoruyor.

Ön inceleme sürümünde karşılaştığımız hataların, grafiksel eksikliklerin ve bir türlü yükseltemediğimiz ekran yenileme miktarının tam sürümde değişeceğini ümit ediyoruz. Eklenen co-op modu, çoklu oyuncu seçenekleri ile farklılık yaratmaya çalışacak olan Kane and Lynch 2’nin tam sürümü elimize ulaştığında çok daha detaylı bir inceleme ile karşınıza olacağız.
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]